ถ้าการให้อภัยไม่เพียงพอล่ะ? 🤔

ฉันอยากแบ่งปันประสบการณ์หนึ่งของฉัน เกี่ยวกับการให้อภัย ครั้งหนึ่งฉันเคยมีสถานการณ์ที่รู้สึกว่า ตัวเองถูกทำร้ายจิตใจอย่างรุนแรงจากใครบางคน

แม้ว่าฉันคิดว่าฉันได้ให้อภัยคนๆนี้ จากก้นบึ้งของหัวใจแล้ว ความรู้สึกแค้นเคืองก็ผุดขึ้นมาอีก เมื่อพูดถึงหรือคิดถึงสิ่งที่เขาทำต่อฉัน ฉันรู้สึกหงุดหงิดใจ โกรธ และมักเป็นความรู้สึกโกรธที่อยู่ภายใน เมื่อฉันเริ่มใคร่ครวญการกระทำหรือคำพูดที่ทำร้ายจิตใจของเขา ความรู้สึกโกรธนั้นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นโหมดอยาก “แก้แค้น” แต่พระวจนะของพระเจ้าชัดเจนมาก ในโรม 12:19 เขียนไว้ว่า “นี่แน่ะ ท่านผู้เป็นที่รักของข้าพเจ้า อย่าแก้แค้น แต่จงมอบการนั้นไว้ แล้วแต่พระเจ้าจะทรงลงโทษ เพราะมีคำเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “การแก้แค้นเป็นของเรา เราเองจะตอบแทน””

พระเจ้าสอนความจริงที่สำคัญนี้ให้ฉัน เราต้องให้อภัยและ “ให้อภัยซ้ำอีก” นี่เป็นหลักคำสอนใหม่หรือ? ไม่ใช่เลย มันเป็นคำสอนที่พระเยซูให้กับเปโตร

เราอ่านเรื่องนี้ได้ในมัทธิว 18:21-22 “ขณะนั้นเปโตรมาทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ควรยกโทษให้พี่น้องที่ทำผิดต่อข้าพระองค์สักกี่ครั้ง? ถึงเจ็ดครั้งเชียวหรือ?” พระเยซูตรัสตอบเขาว่า “เราไม่ได้บอกท่านว่าเจ็ดครั้งแต่เจ็ดสิบครั้งคูณเจ็ด”

เป็นไปได้ไหมที่ใครบางคนจะทำร้ายเราถึง 490 ครั้ง? เป็นไปได้… แต่คงหายากอยู่เหมือนกัน ฉันเชื่อว่าสิ่งที่พระเยซูกำลังสอนเราคือ เมื่อความทรงจำเกี่ยวกับบาดแผลนี้กลับมา เราต้องให้อภัยและให้อภัยอีกครั้ง

การให้อภัยเป็นทางเลือก… เช่นเดียวกับการไม่ให้อภัย ฉันเลือกที่จะทำเกี่ยวกับคนที่เคยทำร้ายฉัน ฉันให้อภัยซ้ำ ไม่ใช่เพราะความผิดใหม่ที่ทำต่อฉัน แต่เพราะความทรงจำเกี่ยวกับความผิดเดิมกำลังทำร้ายฉันต่างหาก

ฉันขอสนับสนุนให้คุณให้อภัยและ “ให้อภัยซ้ำ” และเชื่อเถอะ ฉันเองก็เหมือนกับคุณ ฉันก็ต้องให้อภัยและ “ให้อภัยซ้ำ” แต่ด้วยพระคุณของพระเจ้า มันเป็นไปได้

ขอพระเจ้าอวยพรนะคะ

คุณคือการอัศจรรย์