Miracles

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้าจิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6) บางครั้งชีวิตของเราก็เหมือนกับทะเลทราย ที่ตัวเราเองติดอยู่ระหว่างเนินทรายสองแห่ง ทำให้เรามองไม่เห็นหนทาง แล้วปัญหาต่างๆก็จะแผดเผาเรา นอกจากว่าเราจะหาพื้นที่ร่มเจอ แต่ข่าวดีคือ พระเจ้าได้ทรงสร้างแม่น้ำในทะเลทรายแล้ว “และท่านสำแดงให้ข้าพเจ้าเห็นแม่น้ำที่มีน้ำแห่งชีวิต ใสเหมือนอย่างแก้วผลึก ไหลมาจากพระที่นั่งของพระเจ้าและของพระเมษโปดก ไปที่กลางถนนของนครนั้น และริมแม่น้ำทั้งสองฝั่งมีต้นไม้แห่งชีวิต ที่ออกผลสิบสองชนิด มันออกผลทุกเดือน และใบของต้นไม้นั้นใช้สำหรับรักษาโรคของบรรดาประชาชาติ” ‭(วิวรณ์‬ ‭22‬:‭1‬-‭2‬)‬‬…

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้าจิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6) ฉันเคยอ่านเรื่องเล่านึงเกี่ยวกับคุณครูที่เขียนแม่สูตรคูณแม่ 9 ลงบนกระดาน เธอเขียนว่า 9×1=79×2=189×3=279×4=369×5=459×6=549×7=639×8=729×9=819×10=90 เมื่อเธอเขียนเสร็จ เธอก็มองไปที่นักเรียนของเธอ และทุกคนต่างพากันหัวเราะเธอ เพราะเธอเขียนสูตรคูณข้อแรกผิด แต่เธอตั้งใจเขียนแบบนั้นเพื่อเหตุผลบางอย่าง เธอบอกพวกเขาว่า ในขณะที่เธอเขียนทั้ง 9 ข้ออย่างถูกต้อง แต่ผิดเพียงข้อเดียว เธอกลับถูกหัวเราะเยาะและตัดสินจากความผิดพลาดเพียงข้อเดียว ซึ่งไม่ต่างอะไรกับโลกนี้ที่ปฏิบัติกับพวกเขาแบบนั้นเช่นกัน…

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6) พระเจ้า จิตใจภายในของลูกกำลังกระสับกระส่ายอยู่ คุณเคยสัมผัสได้แบบนั้นสักครั้งไหมที่ความท้อแท้ใจกลับมาเคาะที่ประตูใจของเราอีกครั้ง โดยที่ไม่เข้าใจว่าทำไม? คุณทำอย่างไรเมื่อคุณคิดว่าคุณจัดการกับมันไปเรียบร้อยแล้ว แต่มันกลับมาในชีวิตคุณอีกครั้งและแย่ยิ่งกว่าเดิม? ฉันเชื่ออย่างมั่นใจว่า เป็นการดีที่เราจะพูดกับพระเจ้าเหมือนที่คุยพูดคุยกับเพื่อน และแบ่งปันความโศกเศร้าของคุณอย่างสัตย์จริงกับพระองค์ ดาวิดผู้ที่พระเจ้าพอพระทัยเข้าใจสิ่งนี้ดี “เจ้าทุกคนผู้ทำความชั่ว จงพรากไปจากข้า เพราะพระยาห์เวห์ทรงสดับเสียงร้องไห้ของข้าแล้ว” (สดุดี 6:8) พระเยซูพระองค์เองก็ประสบกับความทุกข์ใจเช่นกันขณะที่พระองค์อยู่ในสวนเกทเสมนี…

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6) ฉันอยากชวนคุณให้เปลี่ยนแปลงการตัดพ้อของคุณด้วยคำสรรเสริญด้วยกัน คุณคงถามว่า ทำไมล่ะ? ก็เพราะพระคำของพระเจ้าตรัสว่า… “ถึงอย่างไร พระองค์ทรงเป็นองค์บริสุทธิ์ ผู้ประทับเหนือคำสรรเสริญของคนอิสราเอล” (สดุดี 22:3) “ข้าพเจ้าหวนคิดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ เพราะฉะนั้น ข้าพเจ้าจึงมีความหวัง  ความรักมั่นคงของพระยาห์เวห์ไม่เคยหยุดยั้ง และพระกรุณาของพระองค์ไม่มีสิ้นสุด เป็นของใหม่ทุกเวลาเช้า ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก”…

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6) ลองใช้เวลาสั้นๆในการสำรวจชีวิตของคุณทุกวันนี้ดูว่า คุณวางความหวังของคุณไว้ที่ไหน? ใครหรืออะไรที่คุณวางใจให้สามารถตอบสนองความจำเป็นของคุณได้? ฉันไม่รู้สถานการณ์ของคุณหรอกนะคะ แต่ฉันมั่นใจอย่างนึงว่า ในทุกสถานการณ์มันจะดีมากยิ่งกว่า ถ้าเราหวังใจในพระเจ้า พระเจ้าทรงรู้ว่าจะตอบแทนและให้รางวัลแก่ผู้ที่วางใจในพระองค์อย่างไร พระวจนะบอกกับเราว่า “แต่ถ้าไม่มีความเชื่อแล้ว จะไม่เป็นที่พอพระทัยเลย เพราะว่าผู้ที่จะมาเฝ้าพระเจ้านั้น ต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่ และพระองค์ทรงเป็นผู้ประทานบำเหน็จแก่คนเหล่านั้นที่แสวงหาพระองค์” (ฮีบรู 11:6)…

“จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก ผู้ทรงเป็นพระผู้ช่วยให้รอด ข้าแต่พระเจ้า จิตใจของข้าพระองค์ฝ่ออยู่ภายใน เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงระลึกถึงพระองค์ จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนและภูเขาเฮอร์โมน ตั้งแต่เนินมิซาร์” (สดุดี 42:5-6) บางทีคุณอาจจะเป็นเหมือนฉันก็ได้ ฉันมักจะชอบถามพระเจ้าว่า “ทำไม?”… ฉันเชื่อว่าคำถามที่เปิดเผยและจริงใจนี้ที่เราถามพระเจ้าเป็นเรื่องที่ไม่ผิดอะไร เมื่อเราประสบกับความทุกข์ยาก เราก็คงอยากรู้เหตุผลว่าทำไม แต่บ่อยครั้ง พระเจ้าไม่ได้ตอบทุกคำถามกับเรา เราจึงแบกทุกคำถามเอาไว้ในใจในรูปแบบของความท้อแท้ใจ และความหดหู่ใจ ดาวิดได้เขียนพระธรรมตอนหนึ่งว่า “จิตใจของข้าเอ๋ย ไฉนเจ้าจึงฝ่ออยู่? ไฉนเจ้าจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายใน? จงหวังในพระเจ้า เพราะข้าจะยกย่องพระองค์อีก…