เรากำลังเข้าใกล้เทศกาลคริสต์มาสมากขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นช่วงเวลาแห่งแสงไฟ ของขวัญ อาหารอร่อยๆ และการใช้เวลากับครอบครัว คริสต์มาสเป็นช่วงเวลาที่น่าชื่นชมยินดีสำหรับผู้คนส่วนใหญ่ เป็นช่วงที่เรามักจะใช้เวลานี้เพื่อชาร์จแบตให้กับตัวเอง
แต่วันคริสต์มาสแรกนั้นต่างจากทุกวันนี้อย่างสิ้นเชิง มันไม่ใช่วันที่สบายๆแบบทุกวันนี้เลย มันกลับเป็นวันแห่งความอ่อนแอซะด้วยซ้ำ ให้เราลองนึกภาพตามนะคะ…ท่ามกลางการยึดครองของโรมัน มีคำสั่งให้มีการสำรวจสำมะโนครัวของประชาชน ในหมู่บ้านชนบทที่รกร้างและอยู่ห่างไกล ในที่พักอาศัยของสัตว์ หญิงสาวคนหนึ่งที่เหนื่อยล้าจากการเดินทางอันแสนยาวนาน ในอีกด้านหนึ่งมีคนเลี้ยงแกะเพียงไม่กี่คน และไม่มีใครรอต้อนรับกษัตริย์เหนือกษัตริย์องค์นี้เลย… นี่คือบรรยากาศของคริสต์มาสครั้งแรก
มีเพลงคริสต์มาสเพลงหนึ่งที่เล่าถึงค่ำคืนที่พระเยซูคริสต์มาสประสูติอย่างละเอียดคือ เมื่อผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดของการอัศจรรย์ทั้งสิ้นเสด็จมาในสภาพที่ดูต่ำต้อยที่สุด…
“เบธเลเฮมเป็นเมืองเล็กน้อยในสายตาผู้คน
แต่พระคริสต์ทรงบังเกิดในเมืองนี้
ในบ้านและโรงแรมทุกแห่ง ไม่มีที่ว่างให้พระองค์
จึงได้ประสูตินอนในรางหญ้าต้อยต่ำ”
เบธเลเฮมไม่ใช่เมืองที่เจริญหรือ “เป็นที่จับตามอง” อะไรเลย เป็นเมืองเล็กๆที่ไม่ใช่ศูนย์กลางของการค้า หรือวัฒนธรรมใดๆ ไม่ใช่เมืองที่เป็นจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวด้วยซ้ำไป เป็นหมู่บ้านที่ห่างไกลออกไป ไม่ค่อยมีใครสนใจหรือให้ความสำคัญ
แต่พระเจ้ากลับพอใจที่จะเลือกสิ่งที่ดูเล็กน้อยและไม่สำคัญนี้เพื่อถวายเกียรติแด่พระองค์ คุณรู้หรือไม่ว่า พระเจ้ามักจะสำแดงพระองค์เองออกมาผ่านสถานที่ที่ผู้คนมองไม่ค่อยเห็น และทำให้พระองค์เป็นที่รู้จักผ่านทางผู้คนที่ไม่ได้เป็นที่นับหน้าถือตาอะไรเลย?
“แต่พระเจ้าได้ทรงเลือกพวกที่โลกถือว่าโง่ เพื่อทำให้พวกมีปัญญาอับอาย และได้ทรงเลือกพวกที่โลกถือว่าอ่อนแอ เพื่อทำให้พวกที่แข็งแรงอับอาย” (1 โครินธ์ 1:27)
คุณรู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอหรือเปล่า? อ่อนล้าหรือเปล่า? หรือไม่สำคัญหรือเปล่า? อย่าท้อแท้ใจไปนะคะ พระเจ้าไม่ได้แปลกใจอะไรกับความอ่อนแอของคุณเลย แต่ผ่านทางคุณที่เป็นแบบนั้นกลับเป็นสิ่งที่พระเจ้าจะใช้เพื่อถวายเกียรติพระองค์เสียด้วยซ้ำ
คริสต์มาสเป็นเทศกาลแห่งความอ่อนแอ…
พระเจ้าผู้ทรงลงมาเป็นมนุษย์ มาเป็นคนที่ไม่สำคัญ และอ่อนแอ
พระเยซู กษัตริย์ผู้ทรงพระสิริทรงลงมารับสภาพที่อ่อนแอเช่นเดียวกันกับเรา
องค์สันติราชผู้ทรงมาเป็นแบบอย่างให้กับเราถึงชีวิตที่อ่อนแอ…แต่กลับเข้มแข็ง
สุดท้ายนี้ มาฟังเพลงอันไพเราะนี้ด้วยกันนะคะ “บุตรแห่งรางหญ้า”
คุณคือการอัศจรรย์